Do Najświętszego Oblicza
D A h G D e D A
1.Święte Oblicze mojego Pana, blaskami wiedziesz mnie swymi,
Gwiazdo cudowna, umiłowana, Tyś mi jest niebem na ziemi.
G D h fis G D A
Ja z Twych kochanych oczu zroszonych potokiem łez zbieram czary,
Ślę uśmiech oczu, łzą pokrytych, gdy Twe rozważam ofiary.
D A G D A D
By Cię pocieszyć tchnieniem radości, chcę zapomniana żyć w cieniu,
D A G D A D G D A D
A choć ukrywasz Boskie piękności, widzę je i w utajeniu, wciąż biec chcę do Twojej światłości!
2. Twoja Twarz święta jest mą Ojczyzną, Królestwem zaczarowanym
Roześmianych kwiatem, łąk podobizną, Światłem jutrzenki różanym.
I jak lilia, Twoje Oblicze, roztacza nieznane wonie,
Duszy wygnanej daje słodycze, pokojem wieńczy skronie!
Tyś jest słodkością, Tyś jest wytchnieniem, czarownym dźwiękiem mej liry,
Ach! Tyś jest duszy mojej zbawieniem, cudowną rośliną mirry,
Ukrytą pod serca tchnieniem!
3. Skarb mój jedyny, święty, Twarz Twoja, nie żądam więcej niczego,
Tylko niech przy Niej trwa dusza moja i bliżej będzie Ducha Twego!
Wykuj w mym sercu tak, jak w marmurze, Twarz cudną i niepojętą
Dusz ludzkich złożę Ci kruże i wkrótce stanę się świętą!
Twym żniwom, Panie, bym podołała i plon złożyła Ci czysty,
Spraw, by Twym ogniem dusza pałała, a kiedyś Twój wiekuisty Boski znak otrzymała.
(sł. św. Tereska od Dzieciątka Jezus; m. Piotr Pałka)